BRISLEAĊ ṀÓR ṀAIĠE ṀUIRṪEIṀNE 77

Méala mise i linntiḃ cró
D’ógaiḃ Ulaḋ ré gaċ ló;
  Laoċraiḃ Ulaḋ uile i gceas,
’S ní ṫiocfaiḋ mo leas do’n ló.

Truaġ gan m’oide Conall cruaiḋ
  Re ndul fá’n sluaġ ag teaċt im’ ḋáil;
Ní ḃeiḋ tulaċ gan brón ban
  Aċt iaṫ Ulaḋ do ṁaiġ Fáil.

  A haiṫle na laoi sin, d’iompuiġ Cú Ċulainn a aġaiḋ ar
Éiṁir, agus do ġaiḃ ag féaċain uirṫe agus ag féaċain an
ḃaile uaiḋ agus ag éisteaċt le sna mór-ġárṫaiḃ soin do
leigidís an ḃantraċt asta, agus do taiḋḃriġeaḋ dó go ḃfaca
sé torannuġaḋ na n-aingeal ós cionn ráṫa leis a ráiḋtear
Árd Maċa indiu.  Agus do ċonnairc gur lán de ḋeallraṁ
agus de ṡoillsiḃ, de ċeóltaiḃ agus de ċantanaiḃ agus
d’oirfidiġe ó neaṁ go talaṁ do ḃí an ḟaiṫċe mór-dtimċeall
Árda Maċa.  Is mór do ṫaiṫniġ le n-a aigne an niḋ sin do
ċonnairc, agus do ḃí i n-a ċroiḋe go mór an niḋ do ċualaiḋ,
agus d’innis do Ċaṫḃaḋ draoi gaċ nid d’a dtárla.
  “Agus ní hionann so,” ar sé, “agus na taiḋḃsiġṫe do
ċonnarc ó ċiainiḃ go huaṫṁar urġránda ag teaċt d’ionsuiḋe
na hEaṁna ḋom.  Agus aḋraim-se an Té d’a n-aḋraid súd
dó .i. Dia Uile-ċuṁaċtaċ do ċum neaṁ agus talaṁ, agus
mo ċean do’n éag feasta, agus gaḃaim buiḋeaċas ar son mo
ré agus mo ṡaoġal.”
  Annsoin do ġaiḃ ag ceileaḃraḋ do Ċaṫḃaḋ, d‘Éiṁir agus
do’n ḃantraċt, agus do ċuir a ḋruim le hEaṁain, agus do
ġluais roiṁe go súḃaċ sólásaċ.  Do ċuaiḋ a ḋoḃrón agus
a ḋólás de agus ṫáinig go hÁṫ na Foraire agus as soin go
Sliaḃ Fuaid, agus ċonnairc deataċ mór ar leaṫtaoiḃ an
ċonaire agus ṫáinig d’a ionsuiḋe, óir ba ḋóiġ leis gur drong
éigin d’ḟearaiḃ Éireann a ḃí ann agus cuid de ċreaċaiḃ
Cóige Ulaḋ aca.  “A Laoiġ ṁic Rianġaḃra,” ar sé, “luiġ
broid ar an eaċraiḋ go ndeaċam d’ḟios cia go ġní an teine
úd.”  Air sin ṫáinig roiṁe gus an drong a ḃí ag déanaṁ
na teine, agus is iad do ḃí ann .i. clann Ċailitinn noċ do ḃí
ag déanaṁ na draoiḋeaċta do Ċoin Ċulainn roiṁe sin.  Is
é seo dealḃ do ḃí ar na siaṫḃraḋaiḃ saoḃa soin .i. aon súil