BRISLEAĊ ṀÓR ṀAIĠE ṀUIRṪEIṀNE 67

Do-ġéansa gníoṁ talcṁar teann,
  fáṫ gan feall,
Fear agus leaṫ ḃfear nÉireann
  do-faoṫ leam;

Do-faoṫ mise is m’eaċ is m’arm
  do ṫrí gáiḃ,
Do-faoṫ Eaṁain ṁór-ġarg Ṁaċa,
  truaġ a ngáir.

  “Leig seaċad soin, a Ċu Ċulainn,” ar Geanann, “agus ná
taḃair dod’ aire sian-ġárṫa saoiḃ-ṁillte siḋe na mbréag-
ṡluaġ gcleas-uaiḃreaċ soin clainne Cailitinn, dod’ ṁeascaḋ
agus dod’ ċoṁḃuaiḋreaṁ, óir atáid le seaċt mbliaḋna ag
siḃal an doṁain ag foġluim draoiḋeaċta fád’ ċoṁair-se i
ndóiġ go dtuitfeá le sna harmaiḃ niṁe a ṫugadar leó, agus
atá móir-neart fear nÉireann ullaṁ inneallta ċuġat ar
Ṁaiġ Ṁuirṫeiṁne, agus seaċain-se tú féin orṫa, go ceann
seaċt lá ó ndiu, óir raċaiḋ an draoiḋeaċt ar neaṁniḋ an
tan soin, agus eirġeoċaiḋ coṁaċta Caṫḃaiḋ dod’ ṡaraḋ-sa,
agus tiocfaiḋ Conall Cearnaċ a críoċaiḃ na cruinne dod’
ċaḃair agus dod’ ċoṁḟóirṫin. Fan ar mo ċoṁairle-se do’n
ċor so .i. fan le feill-ċeárda fallsa fíor-ġránda clainne
Cailitinn do ḋul ṫar n-ais agus i n-anḃfainne, agus buḋ lán
an doṁan ded’ ċoṁċtaiḃ, ded’ ḃuaḋaiḃ agus ded’ ḃuain-
scéalaiḃ go bruinne an ḃráṫa d’a n-aiṫris is d’a n-innsin
dod’ éis.”
  Do ġaiḃ Cú Ċulainn do láiṁ go ḃfanfaḋ ar an gcoṁairle
giḋ ḋe do ṫiocfaḋ saoġal a oiniġ agus a eagnaṁa.
  Is annsoin do canaḋ ceól sír-ḃinn agus ealaḋna uisle
iongantaċa, agus do ḃíodar, fileaḋa agus flaṫa, buiḋne
agus bantraċt ag fleaḋ-ól agus ag fiṫċilleaċt, ag muirn
agus ag meiḋir fá gaċ taoiḃ i n-a ṫimċeall.  Agus d’imṫiġ-
eadar clann Ċailitinn, rómpa, agus ní rugadar Cú Ċulainn
leó an lá soin, agus ṫángadar go longṗort fear nÉireann
ṫar n-ais.  D’ḟiafruiġeadar, na mór-uaisle, scéala Ċon
Culainn díoḃ.  “D’éimiġ orainn a ṫaḃairt linn indiu,” ar
siad, “agus do ḃéarfam linn i mbáireaċ é.”
  D’ḟanadar an oiḋċe sin agus d’eirġeadar go moċ ar n-a
ḃáireaċ, agus ṫángadar i n-a dtrí haiṫidiḃ fuaṫṁara fíor-
ġránda leacan-ḃuiḋe lom-luinneaċ ar ḟaiṫce na hEaṁna.